Er komen deze dagen veel herinneringen boven, de eerste is gelijk al een hele mooie. Annemarie en ik hadden net verkering en op zondag ging ik voor het eerst mee naar haar huis. Daar werd ik met open armen ontvangen. Catlien verwelkomde me in de familie, ze vertelde dat Annemarie veel grote broers had maar daar hoefde ik niet over in te zitten want ze zijn allemaal erg lief. Ze nam ook altijd een woensdagkoek voor mij mee en als ik woensdag niet was geweest lag deze er donderdag of vrijdag nog. Ik heb me meteen en altijd welkom gevoeld. 9 jaar lang heb ik twee moeders mogen hebben en zal haar erg missen. Voor haar ben ik erg blij dat ze na veel moeilijke jaren nu vreugde mag kennen bij God tot in eeuwigheid. Haar enige echte schoonzoon.

Catlien bracht ook mij naar bed. Veel te vroeg naar mijn beleving want ik hoorde niet bij de jongste 4 maar ik was natuurlijk wel de jongste van de ouste 5. Ook voor mij viel daar niet aan te ontkomen. Dat heb ik voor mezelf opgelost door altijd wakker te blijven totdat Catlien ook naar bed ging. Eerst sliepen we met z'n vieren op 'de meidenkamer 'Jannie en Catlien en 1 bed en Johanna en ik in het andere. Later kregen Catlien en ik het zolderkamertje waarvan ze de schuine muur lichtbauw had geverfd. Dat was hip.Tijdens de examentijd van de HBS stond ze midden in midden in de nacht op om nog een paar uur te studeren. Dat mocht ik niet tegen pa en ma vertellen. Toen ze in Groningen ging studeren miste ik haar erg. Ik ben nog een keer met oom jan Moes met de trein naar Groningen gereisd om daar te logeren. Oom Jan was heel zenuwachtig in de trein . Hij pakte steeds een briefje uit zijn zak waar op stond hoe laat wij op elk station aan zouden komen. Dat hield hij nauwlettend in de gaten. Toen gebeurde iets onwaarschijnlijks .We kwamen eerder in Groningen aan dan de geplande tijd. Later bleek dat we per ongeluk in de sprinter waren gestapt . "Dat is goed afgelopen zei oom Jan'. Mijn vader moest er later tranen om lachen. Ik sliep bij catlien op een bedje op de grond en oom jan in een hotel op de Grote markt. We aten natuurlijk ook in het hotel "Hazepeper."Ik wist onmogelijk niet wat dat was en had geen enkele associatie met de dode hazen die wel eens bij ons in de kelder lagen. Was erg onder de indruk van alle obers in het zwart en de vele lampen in de zaal.. Als je bij Catlien op bezoek kwam moest je 6 keer bellen. We gingen natuurlijk ook naar de kerk en J. Moes zou ons ophalen. . Op zondagmorgen stond oom Jan fris en voldaan van het ontbijt om 8 uur voor de deur en hield de bel 6 keer flink lang ingedrukt. Wij lagen nog te slapen en toen moest hij op de gang wachten tot wij een beetje op orde waren. Van die zondag kan ik me niets meer herinneren We reisden natuurlijk pas maandagmorgen weer terug.

lieve Catlien Mijn herinnering gaat met een sneltreinvaart terug naar onze studententijd in Utrecht. Wat hebben we intens van onze jeugd en mogelijkheden kunnen genieten. Stellig zal je de herinneringen diep in je hart bewaard hebben want lelijke dingen gebeuren en kunnen een deksel vastklemmen op het vat van goede en spannende jeugdjaren. Het sprong mijn gedachten binnen dat je nu met ons aller juffrouw Franken bij kunt praten. Heel vreemd voor ons die op de aarde verder moeten. Dat het geen verdriet zal meebrengen, al wordt er wel in de bijbel gesproken over de zielen onder het altaar die verzuchten hoelang het nog moet duren. Dood blijft een mysterie. We hebben je uit het oog verloren maar die tijd met jou en toen nog met je jonge veelbelovende echtgenoot, beiden ons lief, blijven in ons hart. liefs Charlotte en Pé Bouwman

Je ondersteunde mij Catlien, letterlijk, toen ik de moeilijke gang moest maken om mijn kind te begraven. Dat zal ik nooit vergeten. Dank daarvoor. Cocky.

Herinneringen komen steeds meer en weer boven. Toen ik 26 werd (en het eigenlijk niet wilde vieren) gingen Anne en ik uit eten in een restaurant in Amsterdam. Ik begreep er eerst niets van, de bediening keek ons besmuikt aan en er was gedekt voor drie. Pas na een poosje zag ik mama staan, lachend verscholen in een hoekje met een mooie bos bloemen. Ze was alleen op en neer naar Amsterdam gekomen. Het werd een mooie avond, ik was trots op mijn ondernemende moeder.

zijn aan de fijne tijd in alhpen waar ik jullie moeder en oma heb leren kennen we hebben samen het kinderclubwerk opgezet we waren jong en vindingrijk met gebed en veel hulp is het een mooie tijd geweest wij zijn toen verhuist en elkaar uit het oog verloren ik las het bericht in de krant wat een verdriet voor jullie maar een rijkdom teweten veilig bij onze vader in de hemel veel sterkte elly vermaasuit dronten

Het allereerste wat ik me kan herinneren van je is, dat jij mij naar bed bracht. Ik vond dat niet leuk, want veel te vroeg in de avond naar mijn zin. Maar ik zat in groep 2, Anne, Jan, Aagje en ik. Dat er tussen Anne en mij 8 jaar verschil zat telde niet mee. In een megagezin (9 kinderen) moet je effectief zijn. Een compromis met jou was niet mogelijk en tegenspreken al helemaal niet. Later werd het een ander verhaal, toen je op de grote John Deere mocht rijden, een Amerikaanse trekker uit de Marshall-hulp van je opa (Kees de Putter). Nu zouden ze zeggen dat is cool zeg. Ik houd het op "straf". Je was bepaald niet bang, zie ook foto met stier en gebalde vuisten. Later trok je op met de Haak-en van Zaamslag. O.a. samen met Kees Haak (nu TU-Kampen) op provo-Thomas brommer en dito kleding, kwamen ze de boerderij onveilig maken. Met als hoogtepunt de door jouw vader ontwikkelde graandoseerwagen. L'orgueil de mon père. Ondanks dat je veel te jong overleden bent, heb je toch een enorm leven achter de rug. Met 6 schitterende kinderen, ieder met fantastische aanhang en maar even 11 mooie kleinkinderen. Dat is bepaald niet voor iedereen weggelegd. Daar komt nog bij je bijna professioneel schilderwerk, met een prachtige scheppings serie van 7. Het geeft aan hoe je over het ontstaan van de wereld / mensheid dacht, een sterk getuigenis. Dan ben ik trots dat je mijn zus bent. Vele jaren is ons contact bijna nihil geweest, dat is veranderd zo'n 2 jaar geleden toen ik met je "vader Johan" bij jou op ziekenbezoek kwam in Krimpen. Het contact werd beter, goed zelfs. Maar echt leren kennen heb ik je niet meer. Hoe heb ik gehoopt dat je gezond zou worden en je een vernieuwd evenwichtiger leven zou kunnen gaan leven. Vooral wat je scheiding betrof. De laatste 15 jaar van je leven zijn ongetwijfeld dubbele tropenjaren geweest. Er zullen zeker dingen gebeurt zijn die je in je graf hebt meegenomen. Je vader zei na het afscheid van zondag 17 januari 2010 ; haar ziel gaat naar het paradijs in gelukzalige toestand. Mijn mooiste herinnering aan jou was een ziekenbezoek in Dijkzigt in maart 2009. Ik kwam terug van werk uit Bangla-Desh en vertelde je wat ik beleefd had. Op een perceel aardappelen waren ze met machines gaan oogsten, rooiers, trekkers, karren en er kwamen geen honderden mensen kijken, maar op een bepaald moment duizenden. De politie was al ingeschakeld, maar kon dit niet handelen en het leger moest er aan te pas komen. Deze mensen hadden nog nooit machines gezien. Je moest er enorm om lachen en je schaterlach blijft in mijn herinnering als mijn mooiste herinnering aan jou. Wat had ik je graag beter willen leren kennen, met al je capaciteiten en ook je zwakheden. Het is een enorm verlies voor mij dat je er niet meer bent. En met 2 zussen te verliezen binnen 5 jaar vraag je je soms wanhopig af waar dit heen moet. Ik weet wanhoop is hier niet op zijn plaats, maar hoop op de Levende. Je broer François de Putter

kees de Putter

14 years ago

de beschildering van de graankar luidde: La Gloire de Mon Pere. broer Kees.

Als ik aan Catlien denk is dit een tekst die zeker op haar van toepassing is. We leerden elkaar kennen in Krimpen aan den IJssel zo'n 15 jaar geleden. Toen in ons gezin de jongste werd geboren met een hersenbeschadiging kwam zij met haar gezin in ons leven. We werden geraakt door de warmte en betrokkenheid van Catlien en de rest van het gezin. In deze moeilijke tijd is de basis gelegd voor een diepe relatie, van hart tot hart. Toen Catlien later diep in de moeite kwam mochten wij er voor haar en Annemarie en Aldert zijn. We hebben samen van vakanties genoten en lief en leed gedeeld met elkaar. Wat een getuigenis ging er uit van haar leven. Hoe zocht ze steeds weer met vallen en opstaan haar houvast bij haar Schepper en Verlosser. Zo schuilde ze bij God en vond nieuwe kracht. In Juli 2003 verhuisden wij naar Zwolle. Hierdoor zagen we elkaar niet vaak meer, maar het contact was steeds weer als vanouds als we elkaar weer troffen. En toen kwam die ziekte... Wat een bittere pil, wat een moeilijke weg. We hebben samen gehuild en gezocht naar een weg om God God te laten zijn. Die overgave was en is niet eenvoudig en moet steeds weer opnieuw plaatsvinden. Catlien, ik ben zo dankbaar dat je nu bij jou Sterkte en Toevlucht mag zijn en Hem in de ogen kunt zien. Maar ik zal je zo verschrikkelijk missen. Je was iemand om ontzettend veel van te houden en van te leren. Dank je wel voor alles wat je voor me hebt betekent. Onze reis naar Tenerife kon niet doorgaan door een plotselinge progressie tijdens je ziekte maar we hebben samen erover gemijmerd dat we later op de nieuwe hemel een aarde een eeuwigheid krijgen om ons samen in God te verheugen en over Zijn Schepping. Dag Catlien, A Dieu.... Marianne Stamhuis

Ik leerde Catlien kennen toen ik een paar maanden stage liep op de boerderij. Catlien 16 , ik 18 jaar. We trokken veel met elkaar op.Daarna hadden we nog een paar jaar een briefwisseling. En toen werd het stil. Ik leerde mijn man kennen :Dick Oggel, en kwam in Axel wonen. Catlien zag ik af en toe weer terug als zij in Axel was en in onze winkel (Ot en Sien jeugdmode) voor een speciale gelegenheid iets kwam kopen: een overhemd , een blazer, spencer met 1 van de kinderen We haalden vaak wat herinneringen op. Met de troostvolle woorden van psalm 42 is zij naar haar Heer en Heiland gegaan. Wat een rijkdom! Heel veel sterkte met dit verlies en weet jullie worden gedragen door onze Heer en Heiland. Hij maakt alle dingen nieuw. Helene en Dick Oggel

Beste Familie, Wij lazen het bericht in de krant de tijd ging weer even terug naar de tijd dat we in Alphen woonde en we regelmatig bij jullie thuis kwamen,we deden samen met catlien het kinderevangelisatie werk in een zaaltje in de sporthal in alphen ook aan de gezellige momentje bij in huis jullie denken we nu terug . Het gemis van jullie moeder zal zwaar zijn we wensen jullie heel veel sterkte en Gods nabijheid toe. nico en Nel de Roon dronten

Als broeder en zuster van Annemarie en Pieter uit Ridderkerk, wensen wij de gehele familie kracht en liefde toe na het overlijden van jullie (schoon)moeder en oma. Wij bidden dat God jullie de kracht geeft om met dit gemis om te gaan. Ook wensen wij jullie sterkte in de komende zware week van begraven. Dank aan God die ons het houvast van zijn beloften geeft. Nu mag ze zonder pijn God zien van aangezicht tot aangezicht. Daar mogen we pas jaloers op zijn..

langs deze weg wens ik jullie veel moed en sterkte toe.

Lieve Caltien, rust zacht en dat je nu eindelijk uit je lijden verlost bent. Ik heb je 6 jaar geleden leren kennen als een vrouw die stond voor het leven die ging werken bij de hoop en nog de zorg had voor annemarie en aldert. Na ongeveer 2 jaar later heb ik je zien aftakelen door jou vervelende ziekte ik leefde ook erg met je mee . ik ben blij dat ik de dingen voor je heb kunnen doen als prakjes voor je maken er bij zijn als de ambulance weer onderweg was om je op te halen en dat ik dan je koffertje boven ging halen. ik zal de mooie momenten met jou niet gauw vergeten. ik zal ook nooit de verhalen vergeten hoe trots je op je kinderen en kleinkinderen was. ik wens hun daarbij dan ook de steun van god aan in deze hele moeilijke periode . nou lieve buurvrouw ik wens je veel rust en dat je je plaatsje in de hemel bij onze vader heb mogen bereiken. heel veel liefs yvonne van gemerden

Mijn man en ik hebben Catlien ontmoet op de boerderij in Axel Opa de Putter vierde zijn 85ste verjaardag Wij wensen Kinderen en Kleinkinderen heel veel sterkte met het verlies van Moeder en Oma Vader en Moeder Broers en Zussen Gecondoleerd met het verlies van jullei Dochter en Zus Fammilie van der Burgt Mariahout N. Brabant

huib was de krant aan het lezen toen hij zei weet je er ook is overleden catlien. dat was wel even schrikken.we hebben fijne herineringen aan jullie moeder het was en fijne vrouw alleen het contact is vervaagd toen jullie uit alphen vertrokken.wil jullie heel veel sterkte wensen met die verlies we mogen weten dat ze het nu beter en goed heeft .we zullen jullie gedenken in ons gebed. groet van ons huib en jans voortman-heijns.

rust zacht U heeft het verdiend, U bent nu bij onze schepper heel veel sterkte voor de kinderen en kleinkinderen

Lieve Catlien, eindelijk verlost uit je lijden. Wat een strijd. Er komen gelijk allerlei herinneringen boven bv toen we in het Rembrandtjaar (2006) met de trein naar A'dam gingen op die prachtige zomerse dag. Je had toen al veel moeite met je longen maar we genoten! Ik zal al die leuke en fijne momenten samen met jou blijven koesteren en hoop dat je rust en geluk vindt in de volgende fase. Ouders, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte bij dit grote verlies. Annelies Fredriks-Stolwerk

Beste Familie ,Kinderen en kleinkinderen Ik heb vandaag de rouwkaart ontvangen en schrok er toch wel van Ik heb ong. 10 jar het haar van mevr. de Putter mogen doen en we hadden altijd hele fijne gesprekken. Ik heb haar leren kennen als een prachtige sterke vrouw met altijd nog interesse in haar naasten (terwijl ze zelf zo ziek was) Ze blijft voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten. Ik wens hierbij de kinderen heel veel sterkte met het verlies van jullie moeder en oma. Hannie Klein Hannie Klein.

Vandaag las ik in het ND dat Catlien is overleden. Ik was een van haar reisgenoten in 2006 toen we in Oostenrijk waren. Wat ik me van haar herinner is, dat ze haar eigen plek innam in de groep en ook haar eigen spoor trok. Vaak kon ze het programma van de groep niet meemaken, maar ze bedacht zelf plannetjes om op pad te gaan en ons bijv. tijdens de lunch weer te treffen. Ik weet nog goed hoe ze een wandelroute in haar eigen tempo liep en blij bij de groep arriveerde, toen die al weer verder wilde gaan... Heel knap hoe ze met haar mogelijkheden zelf zorgde voor een fijne vakantie. Ze sprak ook vol trots over haar kinderen en kleinkinderen. En ze kreeg zelfs bezoek in Oostenrijk van haar docher en schoonzoon ( toch?) Als ik het portret van haar lees op deze site, dan leer ik haar nog beter kennen. Wat zullen jullie haar missen. En wat mooi dat haar leven ook een getuigenis achterlaat. Ik wens jullie Gods troostende nabijheid toe, nu en de komende tijd! Een hartelijke groet van Erna van Egdom

Catlien, je was zeventien toen ik geboren werd. Jij hent mijn naam bedacht, waarvoor ik je heel dankbaar ben. Je jongste zus Anne.

Neven en nichten, Wat een herinneringen komen naar boven bij het lezen van het overlijdensbericht van jullie moeder en oma. Als jonge jongen heb ik vroeger verschillende keren mogen logeren in Zaamslag bij o.a. jullie opa (Krijn) en oma (Brien) Haak. Mijn moeder (Jo Haak) was een zus van jullie opa en zij was getrouwt met Joop Verhoeff. Heel fijne herinneringen heb ik aan de leuke tijd met mijn neven en nichten, dus ook jullie vader Krijn. Bij het verstrijken van de jaren worden de contacten met neven en nichten dan minder maar ik ben nog wel eens in Alphen a/d Rijn op visite geweest bij jullie ouders. Catlien staat mij dan ook bij als een heel lieve nicht en toen moeder van Quirijn en Matthijs (de jongere kinderen waren toen nog niet geboren) Als jullie neef voel ik me verbonden door de familieband maar vooral door de geloofsband. Wat een mooie en troostvolle tekst staat er boven het bericht. Want die verlosser is ook mijn en ik hoop ook jullie verlosser en God. Ik en mijn vrouw en kinderen wensen jullie veel kracht, troost en sterkte toe de komende periode bij het verlies van jullie lieve moeder en oma. John en Tineke, Joost, Rianne en Sander Verhoeff.

Als buren van onze fijne vriend Pieter de Putter mochten wij een aantal keren zijn verjaardag meevieren en ontmoetten bij die gelegenheden oa zijn broer Johan met zoon Frans. Het was een schrik voor ons om vandaag de naam van de familie tegen te komen bij de rouwannonces in onze krant . Hierbij willen we blijk geven van ons innig medeleven met de ouders en met de verdere familie van Catlien. De keuze van de bijbelteksten is veelzeggend over de wijze waarop de familie dit leed ervaart, God de Here geve jullie allen ook in de komende tijd die geloofstroost.