De tijd vliegt voorbij, het is alweer meer dan een maand geleden dat Herman overleden is. Ik herinner mij het als de dag van gisteren. Alles ging heel snel. Mijn bezoeken aan hem in die twee weken in het ziekenhuis, de gesprekken met de artsen etc. De dag dat hij naar het nieuwe ziekenhuis ging verhuizen. De dag daarna naar de hospice. Waar ik die dag laat in de middag werd gebeld door de verpleeghuisarts dat Herman dreigde in een status te raken. Mijn spullen toen heb gepakt en naar Deventer ben gereden. Waar ik toen ben gaan waken. Van een zeer actieve Herman naar een hulploos hoopje mens. Een dag gewaakt en toen stierf hij die zaterdag om 16.50. Anke gebeld, de begrafenisondernemer gebeld. We hebben Herman samen afgelegd en zijn toen naar Vorden gereden waar hij in zijn huis opgebaard werd. Daarna samen de begrafenis regelen, etc, Het is nauwelijks te beseffen hoeveel dingen er dan op je afkomen. Het lijkt of je, jezelf overstijgt. Dan de begrafenis zelf, zijn huis samen leegmaken waar weer talrijke herinneringen naar boven komen. En dan nu het moment waar ik eindelijk de tijd heb om alles te verwerken. Geen telefoontjes meer van Herman, geen bezoeken meer van hem, niet meer samen naar het ziekenhuis voor de gespreken, onderzoeken in de ziekenhuizen, niet meer bij hem thuis of in het ziekenhuis op bezoek. Het is vreemd. Er is stilte………… rondom Herman. De herinnering aan hem blijft, dat is zeker.

Jose

15 years ago

Ja, die stilte hè. Geen telefoontjes meer, niet meer op msn. Vooral die telefoontjes. Raar om te beseffen dat je nooit zijn stem meer zult horen... Zijn manier van praten, zo Herman-eigen. Over Famke, het ziek-zijn, herinneringen, politiek, het weer, zijn mooie huisje, goede raad gevend, de kippen, zijn werk (heel belangrijk voor hem), grapjes maken (ook over t ziekzijn), over genieten überhaupt zoveel een mens maar kon. Kortom, Herman kon altijd heel goed over t leven en alles wat dat in hield praten. Stilte...

Elke dag kwam Herman bij mijn langs om zijn kippen en konijnen te voeren. dan zei hij mijn goede dag en of er nieuws was. Als het mooi weer was dan zette hij een bak koffie voor ons om dan lekker buiten te zitten. en te genieten van het mooie weer Vaak bracht hij ook wat lekkers mee voor bij de koffie , dan zatten we heerlijk te smikkelen. Vaak zaterdags tegen 11 uur dan haalde die voor ons een visje bij de visboer . Dan zaten we samen van een gebakken visje te genieten. Soms gingen we samen uit dan gingen we naar duitsland boodschappen doen of naar intratuin of gewoon een eindje toeren . Dit wat we samen deden. Mis ik je heel erg. De troost is dat je niet meer hoeft te strijden en geen pijn meer hebt. Liefs MOEDER

Herman hield van koken. Als hij visite kreeg dan zorgde hij ervoor dat de buiken goed vol waren. Met oud en nieuw maakte hij slaatje op de manier zoals mijn vader dat ook deed. Dat was echt smullen. In het voorjaar trakteerde hij ons ( het gezin van Anke en mij) nog op asperges. Herman kwam met alle ingrediënten en toebehoren om voor ons een heerlijke maaltijd klaar te maken. Het smaakte verrukkelijk, echt. Hij draaide er zijn hand niet voor om, om nieuwe recepten uit te proberen. In juli vroeg hij aan mij: hoe hij karnemelksaus kon maken. Deze saus maakte mijn moeder vroeger als we sla aten. Als nog Herman beschrijf ik hier dit recept, dit had je nog van mij te goed. Karnemelksaus 50-100 gram vet rookspek 40 gram bloem een halve liter karnemelk zout • Bak de dobbel steentjes vet rookspek langzaam uit, roer af en toe. • Meng de bloem aan met een gelijke hoeveelheid karnemelk zonder klonten, verdun het met de rest van de karnemelk. • Breng dit al roerende aan de kook. Laat het binden. Voeg wat zout toe. • Roer het uitgebakken spek en het spekvet erdoor.

Jose

15 years ago

Hoop dat hij er van smult, persoonlijk lijkt me dit niet wat, brrrrr. Heb je t zelf al eens gegeten Ida ?

Deze site is eiegenlijk bedoeld als een herinnering aan Herman. Maar ik kijk vol verwachting uit naar de toekomst, naar de lente! En in die toekomstverwachting speelt Herman ook een rol. Want ik ben reuze benieuwd wat er allemaal uit de grond komt in de voortuin van onze nieuwe toekomstige buren. De meeste mensen kopen wel eens een zakje bloembollen, om die vervolgens in hun tuin te poten. Herman deed dat anders! Die pakte dat meteen groot, groter, groots aan! Ik heb met verbazing toegekeken toen hij, samen met Lorain, bloembollen ging poten. Hij maakte de gaten en Lorain stopte de bollen er in. Werkelijk een hele kruiwagen vol! Honderden tulpen - hyacinten - krokussen - en narcisbollen zijn in die paar vierkante meter grond gestopt! Later is daar graszaad gezaaid, maar die bollen komen er zo straks gegarandeerd doorheen! Herman heeft er voor gezorgd, zonder dat hij het in de gaten had, dat zijn tuin nog héél lang ZIJN tuin blijft...want al die bollen heb je er nog niet zo 1-2-3 weer uit! Zeg het met bloemen.....HERMAN WAS HERE!

Jose

15 years ago

Mooi om te lezen Wilma... Ja, typisch Herman. Wat hij deed dat deed-ie goed !

Ida

15 years ago

Deze eigenschap klinkt mij bekend in de oren. Als we iets doen dan doen we het goed. Liefde voor onze medemens, voor dieren en de natuur zijn eigenschappen die Herman en ik gemeen hadden.

Eefje is onze jongste zus. Zij is overleden op 14 mei 1980 en ze werd slechts 11 jaar. Haar leven werd gekenmerkt door talrijke operaties aan haar hoofd en ze was verstandelijk gehandicapt. Ondanks de operaties en de pijn die ze daarbij had was Eefje een vrolijk kind en genoot van het leven net als Herman. Eefje woonde op de Latmer in Wilp waar ze liefdevol werd verzorgd. Als Eefje thuis was en de kerkklok luidde zondags, dan kroop zij (omdat Eefje niet kon lopen) naar de voordeur ze ging dan op haar knieën zitten en opende de deur. Daarna ging ze zitten, ze vouwde haar handjes en luisterde naar het luiden van de klok. Het was ook heel ontroerend dat tijdens haar uitvaartdienst een moment van stilte werd gecreëerd waarbij de kerkklokken begonnen te luiden. Als bijdrage voor haar uitvaardienst had ik een tekening gemaakt, met daaronder de tekst: Ze is met geen pen te beschrijven onuitsprekelijk als muziek adembenemend kind. Herman had het vaak over Eefje. Ze zijn nu samen.

Jose

15 years ago

Dat is een troost, dat ze nu samen zijn....

Lieve Ome Herman Ik hoop dat ze je vleugels geven zodat je overal kunt komen dat je terugkomt in mijn dromen met me meevliegt in mijn leven. Dat ze je nieuwe ogen geven zodat je nog naar ons blijft kijken en ons toch nog kunt bereiken ook al is het soms maar even. Ik hoor je niet, ik zie je niet. Waar je nu bent? Ik weet het niet . Ik kan alleen maar gissen. Ik zal je heel erg missen en overvol zijn van verdriet. Het schreeuwt in mij; verlaat me niet! van je nichtje Lorain xxxxxxxxxxxxxxxxx

Het afgelopen jaar was jij onze nieuwe buurman. Ik kende je al wel, van de lagere school toen we bij elkaar in de klas zaten. Ik weet nog dat jij toen een 9, jáááh een 9 ! hebt gekregen op je rapport voor vlijt! Niemand kreeg ooit een 9, het was altijd een 8 en sommige vervelende jongens kregen wel eens een 7 voor gedrag maar jij kreeg een 9. Omdat je niet achterop was geraakt met je schoolwerk, ondanks dat je heel lang in het ziekenhuis had gelegen. Die 9 heeft diepe indruk op mij gemaakt, hoge cijfers waren toen nog erg belangrijk voor mij. Ergens was ik, denk ik, stikjaloers op jou. Vervolgens heb ik je vele jaren niet meer gezien of gesproken, tot vorig jaar dus, toen je het huis naast ons kreeg. Je vertelde over je ziekte, maar dat was meer terloops. Als iets dat nu eenmaal bij je hoorde, maar wat niet de overhand had. Er waren veel leukere en interessantere dingen in het leven toch? Je vertelde over je werk, de boeken die je drukte. En ik kreeg met enige regelmaat een afgekeurd exemplaar van je, want ik lees graag. En sorry, dat boek van Geert Mak over Europa, daar is echt geen doorkomen aan! En dan kon jij wel beweren dat het een topper is, maar jij hebt 'm óók niet gelezen hoor! Herman, weet je nog hoe we vaak hebben gelachen samen? Over jouw avontuur met de etalagepop? Je zus werd 50 en daar hoorde natuurlijk een Sara bij, dus jij had een etalagepop geregeld die bij Ida in de tuin heeft gestaan. Toen de dame in kwestie weer naar de rechtmatige eigenaar terug gebracht moest worden, heb jij haar spiernaakt naast je in de auto gezet. En prompt werd je aangehouden door de politie! Ze hadden je staande gehouden wegens onzedelijk gedrag en toen bleek dat de mevrouw slechts een pop was, werd je gesommeerd om haar op zijn minst een t-shirt aan te trekken. Of ze moest achterin de bagageruimte! Toen je thuiskwam, kwam je meteen hier om het verhaal te vertellen. Maar het duurde nogal voor ik de hele geschiedenis snapte - je lag elke keer weer dubbel van het lachen . En over die gekke Famke, wat hebben we samen een lol gehad over haar! Jij dacht dat je de tuin helemaal dicht had, maar elke keer wist Famke weer een gaatje te vinden. Famke kwam telkens hier, dan wilde ze spelen - met mij of één van onze jongens. Ze was zo verschrikkelijk slim, ze bracht gewoon haar eigen tennisbal mee en legde die hier in de keuken. Tja, bied daar maar eens weerstand aan, vooral als ze me zo aankeek met een scheef koppie. Je had een periode dat je geen koffie lustte, dan wilde je thee - Chinezenwater noemde we dat. Dan zaten we samen aan de keukentafel en terloops vertelde je dan wat de dokter had gezegd. Maar je bleef rotsvast geloven in je eigen lichaam en in de medische wetenschap. Altijd ging het daarna al snel weer over wat anders, jezelf ongerust maken of bang worden - dat kon altijd nog. Jij kon je tijd wel beter gebruiken! En dan je tuin. Je zwaaide met je armen en probeerde mij te laten zien, wat jij al lang zag - hoe je tuin eruit zou gaan zien als hij helemaal klaar was. Met veel lavendel en rozenstruikjes. En je gazon omzoomd met allerlei bloemen. Jij zag dat allemaal voor je, en ik knikte maar eens beleefd en zei : "O ja, hmm" en zag alleen maar de enorme hoeveelheid werk dat je nog moest doen. Herman, je verklaarde mij altijd voor gek als ik begon over een mooie witte geit, maar als ik de tuin hier thuis, ooit moet gaan doen neem ik die geit lekker wel! We dachten over veel dingen hetzelfde, dat kwam volgens jou omdat we maar 3 dagen scheelden en allebei Boogschutters zijn. Ik heb daar niet zoveel mee, met astrologie, maar frappant was het wel. We hebben het ook vaak gehad over "later, hoe het is als we dood zijn en verhuisd zijn naar de hemel." Nou, jij woont daar nu al maar ik hou je aan je woord - als ik ook kom, heb jij de koffie klaar! Je weet dat ik niet van dat Chinezenwater hou en dan kletsen we weer verder. Want dat hadden we ook gemeen - we hadden altijd wel wat te bepraten. Doei, Wilma

Ida

15 years ago

Heel mooi geschreven Wilma. Van die pop zit mij ook nog vers in het geheugen. Ik wilde mijn 50ste verjaardag niet vieren. Niemand in mijn buurt weet hoe oud ik ben. Dus mijn schrik was groot dat er toch een Sara stond. Herman haalde een paar dagen na mijn verjaardag die pop weer op in de veronderstelling dat hij die pop achter in zijn wagen zou leggen. Nee dus. Hij pakte de vrouwelijke pop en zette deze spiernaakt naast hem neer in zijn auto. Ik zei tegen hem: Herman dit kan je niet maken. Herman gniffelde en reed toen weg. Gevoel voor humor had hij. Het verhaal van die kat vond ik ook prachtig. Ik mij maar afvragen van wie die vangkooi was. Inmiddels is deze weer bij de eigenaar terug.

Ida

15 years ago

Wilma je vertelde mij dat de nieuwe bewoners hun ogen zullen uitkijken in het voorjaar wat Herman samen met Lorain in zijn voortuin heeft gepoot. Ik nodig je uit om in het voorjaar zijn graf te bezoeken……………….Je hebt mij op een idee gebracht. Dank je. Herman’s wens was, dat er op zijn graf een zwerfkei geplaatst zou worden. Hier wordt nog aan gewerkt. Verder wilde hij ook graag lavendel struikjes in het bloemperk langs het graf. Ook deze wens van hem gaat met de tijd in vervulling.

lieve Ida ik ben een vriendin vanJose zij heeft mij uitgenodigd om op jouw mooie site van Herman te mogen kijken.Ik weet van Jose hoe alles is gelopen en ik wil dan ook mijn oprechte deelneming aanbieden.het leven is hard keihard,dat Herman de strijdt niet heeft mogen winnen,woorden schieten dan ook te kort.Alles is zo betrekkelijk in het leven.Ik ben werkzaam als Medium en help mensen dat is mijn taak in dit leven[ook al ben ik ernstig invalide]en ben dankbaar als ik mensen mag helpen daar word ik blij van.Veel vragen krijg ik dan ook over overleden dierbare,en ja ik zie ze en kan met ze communiceren,zodat ik mensen een stukje bevestiging mag geven,waar men dankbaar voor is,en ik blij van word.Mocht je mij ooit nodig hebben wil en zal ik er voor je zijn[voor jouw geen kosten want dat bepaal ikzelf]puur uit liefde om je te helpen je verdriet te mogen dragen.Ik wens je dan ook heel veel sterkte,liefde en licht,en mocht je willen reageren neem maar contact met Jose op zij weet wie en wat ik ben. Liefs Medium Sandra. vrienden zijn net als de sterren. je kunt ze niet altijd zien. maar ze zijn er wel.

Ida

15 years ago

Bedankt voor je lieve reactie. Ik heb een hele drukke tijd achter de rug. Ik wil eerst alles laten bezinken. Ik heb zelf ook nog de nodige medische ingrepen voor de boeg.

Ida, wat een goed idee van jouw om een nagedachteniste maken. Johnnie en ik wensen jouw en je familie veel sterkte met het verwerken van jullie verlies. Uiteraard steken we een kaars aan, niet alleen voor Herman maar ook voor jullie. Johnnie en Hennie

Langs deze weg, wil ik alle artsen bedanken voor hun zorg tijdens de ziekte van Herman. Ook wil ik de medewerkers van de thuiszorg in Vorden, Leonie Heebink en de medewerkers van de hospice de Winde te Deventer bedanken. Verder al zijn vrienden, vriendinnen, collega's en anderen bedanken voor hun bezoek in de ziekenhuizen, steun etc.

Bij deze neem ik de kaars over. Ik hoop dat veel mensen mij volgen. Tevens wil ik deze kaars ook laten branden voor al onze dierbaren die overleden zijn (door ziekte, door een ongeluk of door zinloos geweld.

Rust zacht en vredig in dat andere bestaan en geef hen die achter blijven de kracht om door te gaan. In onze herinnering leef je verder in de harten van groot en klein voor hen die je nauw verbonden waren doet jou missen, verdriet en pijn. Troost hun zonder vragen begeleid ook nu hun levenspad ze blijven trots op jou en dankbaar want je was een echte, lieve schat. Familie en vrienden van Herman, zijn heerlijkheid ligt in 't verschiet want de doornen van deze aarde groeien in de hemel niet. Liefs Dagmar

Jose

15 years ago

Wat mooi Dagmar ! Moet ik wel even een traantje om laten... Heel mooi gezegd.... Grtz Jose

Eén van condeolances die ik zelf mocht ontvangen na t overlijden van Herman. Van iemand die Herman niet heeft gekend, maar wel heel erg mee leefde: "Gecondoleerd met het verlies van Herman. Hier in de Achterhoek zeggen we altijd "onkruid vergaat niet" dus vechtertje Herman was blijkbaar geen onkruid maar een orchidee. STERKTE!!! " Is dat niet mooi gezegd ?

Ter herinnering aan al diegenen die zijn overleden aan kanker... EEN KAARS VERLIEST NIET AAN KRACHT DOOR EEN ANDERE KAARS AAN TE STEKEN. Alstublieft houdt deze kaars brandend !

De dienst was mooi. Wat mijn hart brak was het feit dat Famke (Herman's hond) de hele tijd aanwezig was. Vanaf het begin, de hele kerkdienst, mee naar t kerkhof... Toen men de kist liet zakken lag zij vooraan en keek ze er met een scheef koppie naar... Heb haar dus heerlijk een paar keer kunnen knuffelen, ze gaf me nog een likje. Aangezien Herman vele jaren lid was van een muziekvereniging was er een delegatie aanwezig die een mooi stuk voor hem gespeeld heeft. In zijn rede noemde de dominee vooral het feit dat Herman zo'n ENORME doorzetter is geweest. Anders had deze bijeenkomst al jaren eerder plaats gehad. Hij noemde ook nog het feit dat Herman een topfokker was van een bepaald soort kippen. Een grote door Herman gewonnen beker stond ook op de kist bij Herman thuis, alwaar hij heel sfeervol lag opgebaard. Ida en haar man Jan spraken hele mooie woorden, Anke droeg een prachtig gedicht voor over voetstappen. Herman werd de kerk uitgedragen met de klanken van Marco Borsato; AFSCHEID NEMEN BESTAAT NIET... Het weer was gunstig op het kerkhof, heerlijk, precies zoals Herman er van hield. Lekkere temperatuur, droog, zonnig. Famke kon de laatste gang bijna niet volhouden, ze had kalmeringstabletjes gekregen, zodat ze niet zou gaan blaffen ofzo (orders van de dominee, vertelde Ida me later). Ze liep dan ook te wankelen naar het graf toe... De kinderen van Anke hadden beiden een mand met bloemblaadjes, die kon iedereen naar behoefte op de kist strooien. Daarna terug naar de kerk, voorin de kerk was een koffietafel met cake. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er 2 van gegeten heb. Had al om 07.00 uur ontbijt genuttigd, beetje erg vroeg voor mijn doen, zodoende. Dat had Herman me vast niet kwalijk genomen, integendeel ! Nog even nagepraat met diverse mensen, vervolgens heerlijk terug naar Twente, alwaar mijn kleine teutebel weer heel blij was mij te zien. Hmmmm, de knuffel die Bindi van me kreeg (en viceversa) was nog 100 keer fijner dan anders..... Als ik aan Herman denk springt er vooral uit: natuur, lange wandelingen in de bossen, hondjes, lekker eten, altijd doorgaan en volhouden, niet opgeven wat er ook gebeurd, genieten zo veel als mogelijk......... Bedankt Herman en als je Bright nog tegenkomt....enjoy together ! "Ik hoor je niet, ik zie je niet. Waar je nu bent? Ik weet het niet. Ik kan alleen maar gissen. Ik hoop dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, zoals in je dromen, alle fijns weer beleven."

Loslaten. Ik wist eerder niet wat loslaten was. Afgelopen zaterdag ( 30 augustus 2008) was ik in de positie om Herman, mijn broer In zijn laatste levensmoment los te laten. In zijn laatste levensmoment opende Herman zijn mooie blauwe ogen en keek mij aan. Ik zei toen tegen hem: Herman je bent goed geweest voor iedereen Pa en Eefje helpen je nu verder. Het is goed zo. Ik heb hem toen een kus op zijn wang gegeven en Famke likte zijn gezicht. Na jaren ongelijke strijd tegen kanker heeft Herman nu de vrijheid om al zijn plannen in het niet aardse leven te realiseren. Herman je bent een kanjer. Liefs, Ida