Wat een mooi gebaar deze site. Afgelopen maandag was een trieste dag. Maar iedereen heeft heel mooi gesproken. Ik kan het nog steeds niet geloven, bijna 33 jaar met elkaar gewerkt en veel gedeeld. Ik mis haar net als jij omdat ze zo'n lieverd was. Hoop dat we elkaar gauw spreken Thomas. Liefs en een dikke knuffel, Jo.

Hi Thomas, hier een paar foto's die ik je niet wilde onthouden, ik ben zelf een hele tijd- in onze oude bronovo tijd- dol op Louise geweest, wie trouwens niet, als je in haar sprankelende ogen keek, het treft ook mij heel hard, dat ze is gegaan. ik ben er kapot van, al die dagen, Uit respect voor haar heb ik geen contact meer gezocht, zij was al die jaren niet "prive" met me omgegaan, dus.. voor haar heb ik niet nog meer inspanning gewenst, maar voor mij vind ik het vreselijk dat ik haar niet meer heb gesproken, Thomas, ik merk dat jij me heel diep in mijn hart zit, je hebt mooi gesproken, je stem is warm, kom je gauw , ook en beetje ontspanning voor je , mijn flat eens met een bezoekje vereren.? Ik ben vaak s'nachts toch wakker.!! dag thomas tot gauw he, ik denk aan je hoor.....

Lieve zus, Een laatste groet... 'n blik in het rond 'n hand omhoog een laatste groet een laatste groet... 'n laatste klop in het hart 'n laatste traan 'n laatste zucht... naar de eeuwigheid Wij zijn hier vandaag bijeen om afscheid van jou te nemen. Veel te vroeg heb jij ons verlaten. Machteloos en verdrietig waren we toen we in maart van dit jaar Het slechte nieuws te horen kregen. Toch besloot jij het gevecht aan te gaan. Een gevecht dat je niet kon winnen. Een race tegen de klok… Maanden, weken, dagen, hoe lang nog? Krachtig, dapper en moedig heb jij de chemotherapie doorstaan. In deze laatste fase van jouw leven was het pad vol tegenslagen. Jij hebt moed en liefde gebundeld in die strijd. Het was een ongelijke strijd. Lieve zus, ieder afscheid op aarde is een weerzien in de eeuwigheid Onlangs zijn we samen teruggegaan naar daar waar we opgroeiden. Een dag vol herinneringen. Zo waren we in Rijswijk en herinnerden we ons de boze buurvrouw van 4-hoog terwijl wij beneden vele malen langs reden op de opgevoerde solex van mijn moeder. Jij en ik wisten dat zij dan altijd klaar stond om aardappels naar beneden te gooien of zelfs een emmer water als wij weer langsreden. Wij wisten dat zij telkens weer te laat was en het was altijd weer spannend of het haar zou lukken ons te raken. Kwajongensstreken? Nou ja, een beetje… We hadden hier als kinderen in ieder geval erg veel lol om. Lieve zus, Ik mis nu je stem Ik mis nu je lach Nooit zal ik vergeten Hoe lief jij voor mij was Benauwd waren we toen we samen in een klein rubber bootje In een smal donker gat van de ene sloot naar de andere wilde varen. Halverwege zaten we vast, we verloren de peddels, het was donker… Zachtjes hoorden we de ratten langs de randen lopen. We waren niet meer zo stoer toen ook de boot langzaam leeg bleek te lopen. Maar gelukkig wisten we samen veilig de andere kant van de sloot te bereiken. Sindsdien zijn we samen nooit meer in een rubberbootje gestapt! Lieve zus, Bijzondere mensen sterven niet, Ze gaan wel, Maar blijven toch, Voor altijd. Die dag in juni herinnerden we ons ook de vakanties met onze ouders. Die waren meestal niet zo ver weg, altijd met de auto en dan bijna altijd in zeeland. We speelden dan vaak samen en hadden nooit ruzie. Eigenlijk de ideale broer/zus verhouding. En dat was het ook. Ik hield van jou!. Wat later op de korfbalvereniging organiseerden we ook vaak samen feesten, Puzzelritten en korte vakanties en genoten volop van het leven. Die dag hebben we terug gekeken op ons leven en zijn we nogmaals langs de herinneringsplekjes en straten van onze jeugd gereden. Het was een bijzonder mooie dag. Lieve zus, Het leven zo mooi Leven zo warm Vriendschap zo fijn Afscheid zo’n pijn Leven zo kort Met liefde en respect zal ik altijd aan je blijven denken, Louise. Mijn lieve zusje. Afgelopen zondag, in het ziekenhuis hebben we elkaar nog kort kunnen spreken. Je was moe, moegestreden en wilde rust. Langzaam, in het bijzijn van je dierbaren, ben je op Maandag in een diepe slaap gevallen. Wij waren aan jou zijde, jou hand vasthoudend. Het was misschien wel de mooiste en meest waardevolle dag van ons leven. We deelden de liefde voor jou, de dankbaarheid en zochten troost bij elkaar. Een lach en een traan, ze waren er allebei… Louise nu is het tijd om je los te laten. Ik doe dat met pijn in mijn hart. Maar ik weet dat je geest je er altijd zal zijn om je kinderen bij te staan. Het leven hier gaat door en wij zullen jou voor altijd in ons hart blijven meedragen. Lieve zus, De wind Streelt als jouw hand Zacht langs mijn wang De bladeren fluisteren ‘Louise’ Zacht in mijn oor Ondanks de pijn Van het gemis Hoor ik je zeggen Ga door, ga door, ga door Vaarwel lieve zus……………. je broer

Patricia Storm

13 years ago

Wat een supermooie site. Ik heb alles met tranen in de ogen weer gelezen en de foto's bekeken. Echt een hele mooi herinnering!!

Thomas Wiersma

13 years ago

Dank je wel.. we spreken gauw een keer af. Kom je samen met Jessy langs als je wilt. Je bent welkom. Thomas