Lieve mama en haar zoontje, Toen het buiten licht werd bleef het in jullie huis voor eeuwig donker. En om het huis heen ging het leven door, mensen fietsten en wandelden gewoon voorbij, onwetend van jullie drama. En pas na twee dagen werden jullie samen gevonden. Ik woonde zo dichtbij jullie, en ik had jullie ook wel eens gezien met zijn tweeën. Had ik het maar geweten, dat jullie zó alleen waren, dan had ik je opgezocht, Nancy. En Matthias, je had kunnen spelen met mijn zoontje die ook twee is. Misschien zou je dan niet zo'n beslissing hebben hoeven nemen. Of op zijn minst had ik voor Matthias kunnen zorgen. Maar het was anders. Ik heb vandaag een rode bloem op jullie naambordje gehangen. Veel sterkte voor de familie, vooral voor Matthias zijn lieve zus. Karin

Lieve Stanske, Ik hoop dat je gelukkig bent nu. Dat jullie alle 3 samen zijn. Ik mis jullie verschrikkelijk. dikke kus en knuf, Natje (Andre en Cian)

Tja idd blijft het moord/ zelfmoord. Mijn kleine broertje had geen stem geen keuze en begreep er niets van dat weet ik zeker. Dit had nooit hoeven gebeuren. Slaap zacht schatjes van me. Kus Lieneke

Jessie

12 years ago

Lieneke, wie was Nancy precies, had zij in Geel (Provincie Antwerpen) gewoond vroeger? Ik kende daar toen iemand met die naam en ik kan haar voor de rest niet meer terugvinden op het net? Misschien is zij de Nancy die ik zocht?

Lieve Nancy, kleine Mathias,Je pijn was overweldigend en erg zwaar om dragen.Wat een moed heb je niet gehad om dit te doen ? Je kleine prins doden en daarna jezelf...Je hebt je helemaal gegeven om voor je Wim te zorgen, bijna 3 jaar lang alles weggecijferd voor je ventje en je kleine man. We trachten je beslissing om naar Wim te gaan te begrijpen en te respecteren, maar God oh God, wat missen we jullie zo vreselijk hard. Jullie zitten voor eeuwig in ons hart, x

het leven was te zwaar voor jou geworden,je kind heeftgeen pijn gehad,door die drank,het leven gaat door na de dood,dat is voor eeuwig,maar het was je tijd nog nieten ook niet die van je zoon,niets in het leven kan zo donker zijn,de zon had weer gaan schijnen voor jou,voor je fam heel veel kracht om dit zware verlies te verwerken,in de naam van JEZUS CHRISTUS.

Is er aan het kind gevraagd, of het nog wilde leven. Het is allemaal heel erg, maar het blijft wél moord op je kind. Jammer, dat dat zo vaak vergeten wordt!

hopelyk heb je nu je rust ik ken je niet maar ik leef met je familie mee in dit verlies van jou en je zoontje

Erg triest, hopelijk rust je nu in vrede en zijn jullie tesamen. Je heb er erg veel kracht voor nodig gehad om tot dit besluit te komen, om er tussen uit te gaan samen met Mathias. Beste familie, vrienden en nabestaanden heel veel sterkte met dit verlies, mogen ze rusten in vrede

mensen oordeel niet het is toch verschrikkelijk,verdrietbegrijpen we dat nog wel ?begrip voor elkaar dat moet terug komen .ik begrijp het wel ,en wenst de naasten familie heel veel sterkte toe met dit grote verlies

Triest. R.I.P. Maar had je mannetje laten leven!

als je zoiets wil doen ga dan alleen .en neem geen anderen mee.heel veel sterkte voor de fam.

heel vel sterkte voor de nabestaanden!dat die vrouw zo depressief is geworden en zelfdoding op haar en haar kind heeft gedaan,dat kan,door de depressieiviteit waar zij in zat,mensen die nog nooit iets meegemaakt hebben,of weinig dit kan jullie straks of morgen ook overkomen,dus oordeel net gelijk,zorg ervoor dat je zelf op de rails blijft,anders kan jullie hetzelfde gebeuren!in haar toestand wist ze niet mer wat wel god en neit goed was,en heeft neits te maken met egoisme,zeer zeker niet!>kijk eerst naar jezelf en dan later als je in een soort gelijke positie komt te staan,een depressie mar dan we een flinke!dit is triest wat er gebeurt is,en dat er mensen zijn die veroordelen kan ik begrijpen,maar ik kan ook de andere kant begrijpen,jullie wetenzelf niet hoe jullie zouden handelen,dat kan ook niet omdat de meesten niet weten wat een zware depressie is,en dat is niet gek zijn,zeer zeker niet maar je weet niet meer wat wel goed is en niet goed is,sta daar ook is bij stil,ook de moeders die hier lezen en schrijven,ik begrijp jullie gevoel wel,maar geestelijk ziek worden en in zo'n mate dat je tot deze dad in staat bent,dan ben je ver heen en dat is een soort 'kanker' in de zieke geestenwereld,sorry dat ik dat woord erbij haal,maar ik moet die vergelijking maken,denk is dieper naar hierover?!zie de realiteit erin,zij en haar kind weer bij haar man en dat kindje zijn vader,dat is wat zij wilde,en verder dacht zij niet meer!!!en degenen die niets heben zien aankomen,dat kan iemand die echt zelfmoord wilt plegen die hou je niet tegen,aar als er deskundigen er ook mee te maken hadden,die hadden wat kunnen merken,daar zijn ze op getraind!heel veel sterkte voor de familie's en de mensen die het hier erg moeilijk mee hebben!

Het leven kan heel zwaar zijn,ik hoop dat jullie nu gelukkig zijn.

Het leven is je niet gegund geweest!

Als ik naar ons tweejarig zoontje kijk en stil sta bij wat Mathias is overkomen dan huil ik. Waarom heeft die vriendin die dagelijks telefonisch contact met de moeder had, niet de hulpverlenende instanties gebeld in de hoop dat zij tijdig hadden ingegrepen. Ik zie de vader Wiemer met waarschijnlijk kleine Mathias op schoot op http://www.vijftigplusser.nl/index.php?page=vriendennet&p=profile&user_id=45088 en denk kleine Mathias wat ben je mooi....

Ten eerste, heel veel sterkte voor de nabestaanden!! Het zal een heel moeilijke tijd worden en hoop dat ze veel steun hebben aan elkaar. Verder wil ik even kwijt dat ik de reactie van dhr. Bedeijn ongepast en asociaal vindt. Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar iemand veroordelen daar heb je niets aan en kwets je alleen de nabestaanden mee.

Dat dit kan gebeuren, arm klein mannetje! Heel veel sterkte voor de nabestaanden

hem tot het laatste moment verzorgd,je bent geen verpleegster ,maar je word het .dan val je in een zwart gat ,van verdriet en zorgen.hoe nu verder,de papieren oorlog die dan losbarst enzenz. ze moesten bij overlijden direct hulp inzetten,iemand die alles in goede banen leid.zeker op gebied van de papierwinkel ,en hoe je alles moet doen om het af te wikkelen,je verdriet is zo groot dat je verstand op nul staat,je leeft een tijdje als zombie,en dan komen al die papieren waar je niks van begrijpt erbij.dr doet je de das om,dat kan je er net niet bij hebben,beslissingen nemen als zijnde zombie werkt niet.ik stel voor verplicht hulp daarbij,bij de begrafenispolis,iemand die overzicht heeft op de situatie,ik ging er ook bijna aan onderdoor,dus weet ik waar ik over praat,vrouw die man verloor,en hem ook thuis verzorgde,dank aan goede vriendinnen heb ik geen dosis morfine genomen,

Sterkte aan de nabestaanden!Ik weet maar al te goed zelf hoe het is om een partner te verliezen,ik was 37 en mijn partner stierf door hartstilstand in zijn slaap,40...Ik had een 10 jarige dochter om voor te zorgen en dat is me gelukt,maar heel zwaar geweest.Mensen rondom zeiden na 6 weken dat men nou weer verder moest leven en begrepen mijn en mijn kind's wanhoop voor geen cent!Ik begrijp deze wanhoopsdaad!Ook al deed ik het niet.

wat erg wat een ellende ! de familie heel veel sterkte!

heel erg dat dit gebeurd wat een verdriet heeft die vrouw gehad en men.d uit den bosch u leest het niet goed de stiefdochter van de vrouw heeft het over haar vader sterkte voor de nabestaande.